کاش می شد همره باد صبا

پرکشم تا آستان مجتبی

گوش بسپارم به آه و ناله اش

شکوه های داغ چندین ساله اش

شکوه ها از تلخی زخم زبان

تلختر از امت نامهربان

ساقی امشب ساغر زهری بده

لطف پنهان در دل قهری بده

عاقبت زخم زبانم می کشد

امت نامهربانم می کشد

غربت من عصر عاشورا بود

در غریبی زینبم تنها بود

مرغ دل یک بال دارد دو هوا

گه مدینه می رود گه نینوا

این اسیر بند قاف و شین و عین

گاه می گوید حسن گاه می گوید حسین

شاعر: مرحوم آقاسی

عاشقی دردسری بود نمی دانستیم

حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پرگرفتیم ولی باز به دام افتادیم

شرط، بی بال و پری بود نمی دانستیم

آسمان از تو خبر داشت ولی ما از تو

سهممان بی خبری بود نمی دانستیم

آب و جاروی در خانه ما شاهد بود

از تو برما گذری بود نمی داننستیم

این همه چشم به راهی نگرانم کرده

عاشقی درد سری بود نمی دانستیم

تا ظهورت چه قَدَر فاصله داریم آقا

آه از جمعه بی تو گله داریم آقا

رفته بودی که بیایی چقَدَر طول کشید

عرض کردیم نبودی و سحر طول کشید

ما برای خودمان این همه گفتیم بیا

نذر کردیم به پای تو بیفتیم بیا

تو طبیب دل غمدیده مایی آقا

ما که مردیم بیا پس تو کجایی آقا

مگر اینکه تو بیایی و حیاتم بدهی

مگر این که تو از این وضع نجاتم بدهی

از به خود آمدن این قافله را گم کردیم

وای بر ما پسر فاطمه را گم کردیم

دست برداری ازین غیبت طولانی اگر

من به پای تو بریزم طلبی جامی اگر

از تو دنبال تو بودن نکند سهم من است

فقط از هجر سرودن نکند سهم من است

من شب جمعه قرارتو دلم می خواهد

صبح فرداش کنار تو دلم می خواهد

بخدا منتظر آمدنت می مانم

پای این عشق اویس قرنت می مانم

تو دلت بیش تر از ما تب هجران دارد

سحر وصل همیشه شب هجران دارد

تا به اندازه ی شمعی که ز سر می سوزد

پر پروانه به امید سحر می سوزد

خیر از جمعه ندیدیم به ولعصر قسم

بی تو ما طعنه شنیدیم به ولعصر قسم

(شاعر:صابر خراسانی)

سفارشهای پیامبر گرامی اسلام،به معاذبن جبل در مورد توصیه به امر به معروف و نهی از منکر

ای معاذ! تو را به تقوا و خدا ترسی،سفارش می کنم و نیز تو را به راستگویی،

وفاء به عهد، ادای امانت،

نرمش در سخن، ابتدا در سلام ،

رسیدگی به همسایه، ترحّم بر یتیم،

کردار نیک،آرزوی کوتاه،دوستی و

محبت نسبت به آخرت، ترس از حساب(پروردگار)

همراهی با ایمان (و لحظه ای از آن جدا نشدن)

تامل و اندیشیدن در قرآن، فرو بردن خشم و فروتنی، سفارش می نمایم.

و مبادا مسلمانی را ناسزاگویی یا از گناهکاری پیروی نمایی یا پیشوای عادل را سرپیچی کنی،یا اینکه

راستگویی را تکذیب کرده و دروغگو را تصدیق نمایی،و در هر جا که هستی پروردگارت را از یاد نبر.

منبع:تحف العقول،مواعظ النبی(ص)

امام صادق علیه السلام:

در بنی اسرائیل پیر مردی عابد وجود داشت،یک وقت در حالی که مشغول نماز بود چشمش به دو پسر بچه افتادکه خروسی را گرفته و پرهایش را میکنند،ولی او با(بی اعتنایی به این قضیه)به عبادت خویش ادامه داد و آن دو را از این کار نهی نکرد و باز نداشت.خداوند (از این کار او به خشم آمده)،به زمین وحی فرستاد که این بنده ام را در خود فرو بر،و زمین او را فرو برد

منبع:بحارالانوار-جلد 100-ص88-حدیث67

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:

زمانی می رسد که اگر دنیای فرد سالم بماند از اینکه دینش در معرض تلف و نابودی واقع گردد،باکی ندارد!(یعنی از بین رفتن غیرت دینی)

منبع:تحف العقول ص52 و سایل الشیعه ج11 ص452

امام صادق علیه السلام:

زمانی خواهد آمد که در آن،چیزی کمیاب تر از برادری همدم (و مهربان)و بدست آوردن یک درهم حلال در بین مردم نخواهد بود

(تحف العقول،بخش مواعظ امام صادق علیه السلام،حدیث 102)

امام محمد باقر علیه السلام:

در آخرالزمان، گروهی از مردم ریا می کنند.تا اینکه فرمود: اگر نماز ( به گمان آنان) به محصول کار مالی و بدنی آنها ضرر وارد کند،آن را رها می نمایند،همانگونه که برجسته ترین و شریف ترین واجبات را که (امر به معروف و نهی از منکر است) رها می سازند

منبع: وسائل شیعه،ج11،ص394

امام علی علیه السلام(از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است):

ای مردم امر به معروف و نهی از منکر کنید(و ترسی به دل راه مدهید) چرا که امر به معروف ونهی از منکر نه اجلی را نزدیک و نه رزقی را دور.

منبع:وسایل الشیعه ص399

یکی از اصحاب امام موسی علیه السلام بنام هشام بن احمد با یکی از مخالفین نزاعی لفظی می کرد.امام به او فرمود:

با آنها به نرمی رفتار کن،زیرا کفر آنان در خشم آنهاست(چون خشمگین شوند سخن کفرآمیز گویند) و در کسی که کفرش در خشمش است،خیری نیست

منبع:وسائل الشیعه،ج11،ص214

حسن بن ابی الحسن بصری گوید:

آنگاه که امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام وارد بصره شد،….به دنبال او به راه افتادم، حضرت به من نگاهی کرد و فرمود:

ای جوان آیا حاجتی داری؟

گفتم: آری، به من سخنی بیاموز که خداوند مرا بدان سود بخشد،فرمود:

ای جوان هرکس با خداوند با صداقت رفتار کند،نجات یابد. و هرکس نسبت به دین خود بهراسد از هلاکت سالم بماند،

و هرکس در دنیا به زهد روی آورد،چشمش به دیدن ثواب و پاداش خداوندی روشن گردد.

ای جوان آیا بیش از این برایت بگویم؟گفتم: آری،ای امیر مومنان.

فرمود: هرکس سه خصلت (و ویژگی) را دارا باشد،دنیا و آخرتش سالم بماند: (آن سه عبارت اند از):

کسی که امر به معروف کند و خود نیز بدان گردن نهد،(و به آن معروف عمل کند)

و کسی که نهی از منکر نماید و خود نیز از آن دوری جوید.

و آنکه از حدود(احکام و قوانین) الهی مراقبت و پاسداری نماید.

آنگاه حضرت امیر علیه السلام داخل بازار بصره شدند،نگاهی به مردم انداختند،مردمی را که به دادو ستد مشغول بودند.

علی علیه السلام گریه سختی سر داد و خطاب به آنان فرمود:

ای بندگان دنیا! وای کارگزاران دنیا دران! شما که در روز( برای گذاران زندگی) به سوگند خوردن

اشتغال دارید و در شب به بسترِ خواب روی می آورید،و در خلال آن (بین کار و استراحت)

از آخرت غافلید.پس کی به جمع ِ زاد و توشه(برای آخرت)می پردازید و کی در اندیشه(و فکر) معاد هستید

مردی به حضرت عرض کرد:

ای امیر مومنان! کار و تلاش برای امرار معاش از راه حلال انسان را از عمل برای آخرت باز نمی دارد.

آنگاه حضرت این کلام خداوند را تلاوت نمودند:

«فامّا من طغی و اثر الحیوة الدّنیا فانَّ الجَحِیمَ هی الماوا»

«اما کسی که سرکشی و طغیان نماید و زندگی دنیا را برگزیند(دنیا را هدف و همت خویش قرار دهد)،

دوزخ جایگاه اوست.».سوره نازعات 39-37

امیرالمومنین علی علیه السلام:

در راه دین خدا از سرزنش ملامتگران نترسید،اگر کسی بخواهد علیه شما اقدامی کند و ستمی بر شما وارد آورد،خداوند(در حمایت شماست و او) کافی است شما را.

منبع:تحف العقول ص 195

ابوذر غفاری(ره) از پیامبر صلی الله علیه و آله می خواهد وی را پند و اندرز دهد و راهنمایی کند،پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«حق را گرچه به مذاق برخی تلخ باشد،بگو»

ابوذر می گوید:گفتم بیشتر پندم دهید.رسول خدا فرمود: «در راه خداوند از سرزنش هیچ کس هراسی به دل خویش راه مده»

منبع:تحف العقول ص166

امام باقر علیه السلام فرمود:

(منکرات را) با قلب خویش انکار کنید(و در دل بد بدارید)و با زبان بگویید(امر و نهی زبانی کنید) و با آن بر پیشانی شان زنید و از سرزنش هیچ کس در راه خدا مهراسید

منبع:وسایل الشیعه ج11 ص403

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:

خداوند به جبرئیل وحی فرستاد و وی را فرمان داد تا شهری را که مردمی کافر و فاجر داشت،نابود سازد.جبرئل عرض کرد:پروردگارا، همه را نابود می کنم بجز فلان انسان زاهد را،جبرئیل این را گفت تا بداند فرمان خداوند در مورد ابن شخص چیست،خداوند فرمود:بلکه آن شخص را پیشتر از دیگران نابود کن!

جبرئیل پرسید:پروردگارا به من بگو که با اینکه او انسانی زاهد و عابد است،چرا باید از بین برود!؟

خداوند فرمود: چون با وجود اینکه قدرت و امکانات در اختیارش نهادم،امر به معروف و نهی از منکر نمی کند و گناهکاران را با اینکه مورد خشم و غضب من هستند بسیار دوست دارد.

اصحاب عرض کردند:

ای رسول خدا پس حال ما جگونه خواهد بود،با اینکه برانکار(ونهی)منکراتی که میبینیم توانایینداریم؟

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

حتما امر به معروف و نهی از منکر کنید(در غیر این صورت) عذاب خداوندی همه شما را در بر خواهد گرفت

آنگاه فرمود:

هر یک از شما منکری را دید،اگر می تواند با دست(و قدرت) جلوی آن را بگیرد و اگر نتوانست با زبانش،و اگر نتوانست با قلب و دلش،(قلبا ناراحت باشد) و برای چنین شخصی همین بس،که خداوند می داند او قلباً از آن منکر ناراحت گشته است.

منبع:وسائل الشیعه ج11،ص406 و بحارالانوار ج100، ص85

امام علی علیه السلام فرمود:

خداوند مردم زمان های گذشته را از رحمت خویش دور نساخت مگر به جهت ترک امر به معروف و نهی از منکر.پس خداوند افراد سفیه(و کم خِرَد) را بخاطر انجام گناهان و افراد عاقل را بخاطر باز نداشتن آنان از گناه لعنت (و از رحمت خویش دور) نموده است.

منبع:نهج البلاغه خطبه 192

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

(خطاب به مسلمانان)حالتان چگونه خواهد بود زمانی(در آینده) که زنانتان فاسد و جوانانتان فاسق گردند(و به دنبال فسق و فجور بروند) و شما (مسلمانان) امر به معروف و نهی از منکر را ترک گوئید؟

گفته شد: ای رسوا خدا،آیا چنین چیزی خواهد شد؟!فرمود:آری،(بلکه)بدتر از آن نیز خواهد شد،(و ادامه دادند:)چه خواهید کرد آنگاه امر به منکر(و بدیها) کنید و نهی از معروف(و خوبیها)؟گفته شد: ای رسول خدا آیا چنین خواهد شد؟!فرمود:بلی، و بدتر از آن (هم خواهد شد)حالتان چگونه خواهد بود آنگاه که معروف را منکر بدانید و منکر را معروف؟!

منبع:تهذیب الاحکام ج6 ص177،حدیث 8 و وسائل الشیعه ج11 ص396 و کافی ج5،ص59 حدیث14

امام علی علیه السّلام در باره توجه والدین به بُعد«تربیت مذهبی و دینی» فرزندان خود،آنان را به تعلیم نماز و آموختن راز و نیاز و بندگی در برابر خداوند،می فرماید:

«عَلَّموا صبیانَکُم الصّلاةَ وَ خذُوهم بها اذا بلغُوا ثمانی سِنین»

نماز را به فرزندانتان تعلیم دهید و آنگاه که به هشت سال رسند آنان را درباره نماز،مورد بازخواست قرار دهید

منبع:«تحف العقول /145»